Reisverhaal «Zuidkust Sri Lanka + slot»

My First Trip... | Sri Lanka | 0 Reacties 17 Augustus 2023 - Laatste Aanpassing 19 Augustus 2023

We bevinden ons momenteel aan de zuidkust van Sri Lanka en het zou volop regenseizoen moeten zijn. Nat is het hier echter niet, integendeel, de wind voelt aan alsof er iemand voortdurend met een haardroger voor je gezicht aanloopt. Verkoeling zoeken in zee was dus de boodschap en dat deden we op het strand van Goyambokka nabij Tangalle. Voor de zoveelste keer tijdens onze Sri Lankatrip verbleven we hierbij in een ‘leeg’ hotel dat met zijn vele trappen en gangen iets weghad van het Adams Family house. ’t Was er niet altijd even proper en ook het feit dat de inkompoort en de afsluitmuur nog maar enkele dagen geleden door een uitgeweken bus compleet waren weggeknald was niet echt bevorderlijk voor de aantrekkingskracht van dit pension. De inzet van het personeel compenseerde dit gelukkig ruimschoots. (Veel respijt, zoals we al zeiden.) Behalve bevreemdend heeft het trouwens wel iets om als enige gasten ergens te verblijven. Een eigen zwembad, een privé ontbijtbuffet en een klein beetje verwennerij onder de vorm van een gratis kokosdrankje. Leuk! Ook wat de zee betreft werden we verwend met een gigantisch golfslagbad waarbij we ons meterslang door de baren konden laten meedrijven. Zee & zandpret zoals we dat van thuis ook kennen, maar met een beetje meer palmbomen op de achtergrond dus.

Al maandenlang zijn we op zoek naar een goede aanleiding om iets te kunnen schrijven over de zogenaamde ‘kontsproeier’. Dit uiterst handige toiletgereedschap (waterslang met spuitkop) vind je immers in heel Zuidoost-Azië en tot onze vreugde ook hier op Sri Lanka. Toegegeven, in het begin moet je er even aan wennen, maar als je deze fase voorbij bent dan snap je niet meer waarom wij in Europa na al die jaren nog steeds met papier zitten te klooien. Enfin, waar willen we naar toe? Wel, door een misverstand kregen we bij het avondmaal in een restaurantje op wandelafstand van ons spookhotel een dubbele zeer royale portie rijst met heel veel verschillende uiterst pikante curries voorgeschoteld. Iets wat de eigenares ons met een enorme fierheid kwam aanbieden aangezien haar kok afwezig was en ze dus zelf na lange tijd nog eens achter de kookpotten had moeten staan. Bovendien kwam ze bij zowat elke hap eens piepen uit haar keuken om te zien of we het wel lekker vonden. Hierdoor konden we niet anders dan alles tot de laatste kruimel achter onze kiezen te slaan. Man, man, Charlotte en ik hadden het in ons lijf nog nooit zo heet gehad. Na de laatste happen op karakter te hebben binnengespeeld hielden onze magen gelukkig stand. Anders hadden we het hotel gegarandeerd in de fik gebraakt. Wat echter ook standhield waren de vele chilipeperzaadjes uit deze vuurmaaltijd die na hun reis door ons spijsverteringsstelsel aan de uitgang gekomen waren. Pijnlijk genoeg niet alleen de zaadjes zelf. Ook hun spicinesspower had niets aan kracht ingeboet! Chili, letterlijk a pain in the ass! Zodoende ontdekten we aan den lijve dat de fameuze poepdouche naast haar uiterst efficiënte reinigingsfunctie ook ontzettend deugddoend bluswerk kan leveren. Aaaah heerlijk! Ook de kleine dagdagelijkse banaal-fecale levensbehoeftes blijven de reis boeiend maken.

Na nog een kort stranddagje in Mirissa zijn we aangekomen in Galle. Dit op de kruidenroute gelegen strategische vestingstadje werd gesticht door de Portugezen, veroverd door de Hollanders en afgepakt door de Britten. Ooit was het de belangrijkste handelshaven van Sri Lanka maar onder Brits bewind reeds nam Colombo deze rol over. Zodoende dommelde Galle ‘Brugge-gewijs’ in ontwikkelingsslaap waardoor het tot op heden haar historisch karakter heeft kunnen behouden. In de versterkte stad zelf vind je bijgevolg nog heel wat koloniale gebouwen die perfect bewaard zijn gebleven. Ook de vestingmuren rond de stad zijn nog volledig intact en nodigen uit om bewandeld te worden. Heel groot is het niet maar charmant is het des te meer. De vele winkeltjes en restaurantjes maken deze stad tot één van de gezelligste plekken die we op Sri Lanka bezochten. Je zou het dan ook gerust het Sluis van de tropen kunnen noemen. Tof allemaal maar nog veel leuker is dat we weer eens bij een lokale familie met kinderen zijn gesukkeld. Om een nog onduidelijke reden werden we door de eigenares van ons initiële guesthouse bij haar thuis ondergebracht. Was het omdat ze in onze jongens twee potentiële speelkameraadjes zag voor haar zoontje en haar drie dochters? Geen idee, maar als dit haar plan was dan is ze zeker in haar opzet geslaagd. De Belgo-Sri Lankaanse kinderspeelclub zette het kot tot laat in de avond op stelten! Mocht je onze boys vragen wat hen van Galle het meest is bijgebleven, zullen het alvast niet de Unesco-waardige erfgoedbouwwerken zijn. Wat ons dan wel weer collectief zal bijblijven is het koppeltje palmcivets dat we elke avond rond etenstijd als ware acrobaten langs de elektriciteitskabel van ons guesthouse restaurantje de straat zagen oversteken. Vooral dan die ene keer dat er één van die twee diertjes door een misrekening enkele meters naar beneden donderde en ei zo na net niet in de nek van een toevallige voorbijgangster terechtkwam. Nu, wij waren al blij dat het beest niet in ons bord gedonderd was. ’t Zou doodzonde geweest zijn als zo’n harig nachtdier de overheerlijke royale (en mild pikante) curries die we er gepresenteerd kregen naar de Poya (Full Moon) geholpen had.

Eindigen waar je begonnen bent is altijd een mooie manier om iets af te sluiten. Zodoende zijn we weer in Negombo beland en dan nog wel in hetzelfde hotelletje als waar we een grote drie weken geleden onze reis door Sri Lanka startten. Officieel heet het hier Nebula Residence maar onze jongens herdoopten het naar ‘Piepop’ omwille van een versleten speelgoedpoppetje waarmee ze zich bij de start van onze trip urenlang in het zwembad amuseerden. Zeven maanden reizen maakt kinderen uiterst creatief als het op spelen aankomt. Vandaag staat er enkel nog een boottochtje op de Lagune van Negombo gepland om de tijd te doden voor we richting de Verenigde Arabische Emiraten vertrekken. Het ideale moment dus om ons verblijf hier te overschouwen. Sri Lanka, de parel of de traan van India. Beide vormvergelijkingen zijn de perfecte symbolische samenvatting van dit eiland. Ceylon is inderdaad een waar juweel. “Everything we need grows in our garden”. Deze boutade zegt precies waar het op staat. Een veelheid aan tropisch fruit, een schat aan specerijen, wereldvermaarde thee, rubber, rijst, kokos…Dit land is zowaar het tropische landbouwnirwana! Dit vertaalt zich dan ook zéér duidelijk in de gevarieerde keuken die je er aantreft. Van alle bezochte landen vonden we de keuken hier het best. Ook op etnisch-cultureel en godsdienstig vlak is Sri Lanka al even veelzijdig als haar wereldbefaamde kruidenpalet. Boeddhisten, Singalezen, Hindoes, Moren, Vedda’s, Islamieten, Tamils, Christenen, Burghes je vindt het allemaal. Bovendien draagt ook de natuur bij tot de verbluffende variatierijkdom van dit land. Palmboomstranden, Mangrovebossen, Tropenwouden, Berglandschappen, Savannelanden en dit met al hun bijhorende beestenboel en planterij. Ja een juweel dus met heel wat facetten waardoor het voortdurend zou moeten schitteren in de felle tropenzon. Jammer genoeg snijdt ook de traanvergelijking echter hout. Onder het paradijselijke oppervlak zit er namelijk ook een uiterst droevig verleden -met sterke uitlopers naar het heden-verborgen. Dit land sleept nog steeds de erfenis van haar jarenlange burgeroorlog met zich mee. Wonden waarvan we de indruk hadden dat deze lang niet volledig geheeld zijn of erger nog, niet konden dichtgroeien omdat ze letterlijk overspoeld werden door de Kersttsunami die aan nog eens zovele duizenden mensen het leven koste. Na deze ramp uitte de wereld haar medeleven onder de vorm van een ongeziene geldelijke steundonatie. Na talloze jaren burgeroorlog echter was het instabiele land volledig door corruptie uitgehold waardoor een groot deel van de hulpdollars in de zakken van enkele malafide overheidsfunctionarissen verdween. En dan moest Covid nog komen…Het gevolg van al deze opeenvolgende rampspoed dominosteentjes is dat dit land zich niet aan de rand maar reeds in het afgrond van het faillissement bevindt. Door schaamteloos wanbeheer heeft Sri Lanka momenteel namelijk een torenhoge staatsschuld waar de gewone Ceylonees de dagdagelijkse gevolgen van draagt. Vechten voor elke kruimel in het land van overvloed. De vreemde sociaaleconomische paradox van Sri Lanka. Soit, wij werden niet onmiddellijk verliefd op dit land. Maar het kreeg dan ook geen eerlijke kans na ons reishoogtepunt op Sulawesi. Toch zouden we iedereen aanraden om dit land te bezoeken. Vooral omdat alle buitenlandse deviezen meer dan welkom zijn. Onze visie werd spijtig genoeg ook voor een stuk vertroebeld door het vreselijk lastige maar onvermijdelijke gevoel van ‘gewenning’. We moeten hier eerlijk over durven zijn, na vele maanden tropisch Azië kwam er wat eelt op onze verwonderingsziel en dat vonden we zelf ook heel erg spijtig. Nu, los van dit laatste hopen we wel uit de grond van ons hart dat het voormalige Ceylon de kracht vindt om zich uit het moeras van haar verleden los te rukken. Het ‘lijf’ heeft met al haar rijkdom meer dan genoeg kracht om te bewegen. Ook het (gewone) volk in de poten staat te trappelen om vooruit te gaan. Nu enkel nog hopen dat de vooropgestelde verkiezingen net die capabele mensen in de kop krijgen waardoor de eengeworden Singatamil Lijger of Teeuw weer tot ver over de Indische Oceaan kan brullen.